بنا بر این منظور حضرت بهاءالله ایجاد یک جامعۀ جهانی است که روح وحدت و یگانگی نوع بشر در آن متجلّی باشد. قاطع‌ترین برهانی که جامعۀ بهائی می‌تواند بر حقّانیّت رسالت حضرت بهاءالله ارائه دهد وحدت و اتّحادی است که تعالیم آن حضرت در بافت این جامعه به وجود آورده است. امر بهائی در حین ورودش به قرن بیست و یکم پدیده‌‌ای است که چشم عالم نظیر آن را ندیده است. جامعۀ بهائی، پس از چندین دهه تلاش و کوشش که طیّ آن ادوار متناوبِ رشد سریع و دوره‌های طولانیِ تحکیم غالباً با موانعی رو به رو بوده است، در حال حاضر متشکّل از چندین میلیون عضو، عملاً شامل همۀ گروه‌های متنوّع قومی، فرهنگی، اجتماعی و دینی کرۀ زمین می‌باشد که امور جمعی خود را بدون داشتن طبقۀ روحانی از طریق نهادهای انتخابی دموکراتیک اداره می‌کند. آیین بهائی با گسترش به هزاران نقطۀ جهان، در هر کشور، هر سرزمین‌ و هر مجمع ‌الجزایر قابل توجّه، از قطب شمال تا تی‌یرا‌دل‌فوئگو (Tierra del Fuego، جنوبی‌ترین منطقۀ امریکای جنوبی) و از افریقا تا پاسیفیک تمکّن یافته است. این ادّعا که جامعۀ بهائی از نظر دربرگیری نژادی و جغرافیایی در مقایسه با جوامع مشابه جهان ممکن است متنوّع‌ترین و گسترده‌ترین جامعۀ سازمان‌یافتۀ کنونی بشری باشد به احتمال زیاد از جانب آشنایان با این شواهد و قرائن مورد اعتراض واقع نخواهد شد.